عاشورائیان کاشمر هیئت فداییان حضرت علی

قطاری که به مقصد خدا می رفت در ایستگاه دنیا توقف کرد و پیامبر رو به جهانیان کرد و گفت : مقصد ما خداست ، کیست که با ما سفر کند ؟ کیست که رنج و عشق رو با هم بخواهد ؟ کیست که باور کند دنیا ایستگاهی است تنها برای گذشتن ؟ قرن ها گذشت اما از بیشمار آدمیان جز اندکی بر آن قطار سوار نشدند ، از جهان تا خدا هزاران ایستگاه بود . در هر ایستگاه که قطار می ایستاد ، کسی کم می شد ، قطار می گذشت و سبک می شد ، زیرا سبکی قانون راه خداست . قطاری که به مقصد خدا می رفت ، به ایستگاه بهشت رسید ، پیامبر گفت : اینجا بهشت است ، مسافران بهشتی پیاده شوند ،  اما اینجا ایستگاه آخر نیست . مسافرانی که پیاده شدند بهشتی شدند ، اما اندکی باز هم ماندند ،  قطار دوباره راه افتاد و بهشت جا ماند . آنگاه خدا رو به مسافرانش  کرد و گفت : درود بر شما ، راز من همین بود ، آن که مرا میخواهد ،  در ایستگاه بهشت پیاده نخواهد شد … و آن هنگام که قطار به ایستگاه آخر رسید دیگر نه قطاری بود و نه مسافری   عاشورائیان کاشمر هیئت فداییان حضرت علی...

دعا کرد برای آنکه دوستش ندارند.   دو روز مانده به پایان جهان‏،‏ تازه فهمید كه هیچ زندگی نكرده است. تقویمش پر شده بود و تنها دو روز، تنها دو روز خط نخورده باقی بود. پریشان شد و آشفته و عصبانی . نزد خدا رفت تا روزهای بیشتری از خدا بگیرد.  داد زد و بد و بیراه گفت. خدا سكوت كرد. جیغ كشید و جار و جنجال راه انداخت. خدا سكوت كرد. آسمان و زمین را به هم ریخت. خدا سكوت كرد. به پروپای فرشته ها و انسان پیچید‏،خدا سكوت كرد. كفر گفت و سجاده دور انداخت ،  خدا سكوت كرد.  دلش گرفت و گریست و به سجاده افتاد. خدا سكوتش را شكست و گفت: عزیزم ‏  اما یك روز دیگر هم رفت. تمام روز را به بد و بیراه و جار و جنجال از دست دادی. تنها یك روز دیگر باقی است. بیا و لااقل این یك روز را زندگی كن.    لا به لای هق هقش گفت: اما با یك روز … با یك روز چه كار می توان كرد… خدا گفت : آن كس كه لذت یك روز زیستن را تجربه كند‏، گویی كه هزار سال زیسته است و آنكه امروزش را در نمی یابد‏، هزار سال هم به كارش  نمی آید. و آنگاه سهم یك روز زندگی را در دستانش ریخت و گفت: حالا برو و زندگی كن.   ***او مات و مبهموت به زندگی نگاه كرد كه در گودی عاشورائیان کاشمر هیئت فداییان حضرت علی...